|
گمگشته 
| ||
|
روزی می گذشتم از ویرانه ای چشم مستم خیره شد برخانه ای دیدم پیر مردی کور و فلج در گوشه ای مادری مبهوت در گوشه ای کودکی از سوز سرما میزند دندان بهم دختری مشغول عیش و نوش با بیگانه من از آن شب قسم خوردم تا سحر مِی، بِنوشم تا نبینم دختری عشق می فروشد بحر نانِ خانه ائی
همین مال من و حسن!!! [ پنج شنبه 87/6/28 ] [ 6:52 عصر ] [ دوصندلی ]
[ دیدگاه () ]
|
 دل پر بود از غیر از خلاء و حال در حال ترمیم | |
| کلیه حقوق این وبلاگ محفوظ می باشد | ||
